Studenci kształcący się w Fabryce Inżynierów XXI będą realizować swoje prace dyplomowe m.in. w obszarze strategicznych technologii dla rozwoju cywilizacji związanych z wytwarzaniem GRAFENU.


Obecnie zespół profesora Piotra Kuli z Instytutu Inżynierii Materiałowej PŁ, wspólnie z firmą Seco/Warwick S.A. ze Świebodzina rozpoczął realizację przełomowego projektu na skalę światową dotyczącego wytwarzania materiałów grafenowych do magazynowania wodoru dla przemysłu motoryzacyjnego i kosmicznego. Projekt w ciągu 36 miesięcy zakończy się budową linii przemysłowej do ich produkcji.
Wartość projektu GrafRoll® to 6,2 mln złotych. Narodowe Centrum Badań i Rozwoju  dofinansowało go kwotą  ponad 4,8 mln złotych.  Resztę dokłada partner przemysłowy firma Seco/Warwick, który zamierza produkować  urządzenia do wytwarzania grafenu i materiałów funkcjonalnych na jego bazie.
Oficjalnie projekt rozpoczął się w styczniu 2013 roku, ale naukowcy już od jakiegoś czasu prowadzili  intensywne badania w tym obszarze. Ważny jest bowiem każdy dzień, by zdobyć przewagę na globalnym rynku potencjalnych producentów paliw alternatywnych. Prace te zostały już zwieńczone amerykańskim zgłoszeniem patentowym.
Wypracowane przez zespół prof. Kuli rozwiązania będą stanowić podstawę do stworzenia nowoczesnych  urządzeń z zastosowaniem grafenu, do magazynowania energii dla wszelkiego rodzaju napędów. Wcześniej czy później zasoby ropy naftowej wyczerpią się. Alternatywnym paliwem przyszłości jest wodór, który można pozyskiwać z wody, a przy jego spalaniu powstaje tylko para wodna. Obecnie funkcjonują już pojazdy z napędem wodorowym, np. autobusy. Problemem jest jednak bezpieczeństwo. Jeśli gaz magazynowany jest w butli pod ciśnieniem, to podczas wypadku może dojść do jego eksplozji. Bezpieczne zbiorniki są bardzo ciężkie i mieszczą w sobie zbyt mało paliwa. Na przykład  w autobusach zbiornik waży aż tonę, a autobus może na nim przejechać zaledwie 120 kilometrów.
Natomiast technologia opracowywana na Politechnice Łódzkiej może mieć wydajność siedmiokrotnie wyższą od obecnie znanych rozwiązań. Zastosowanie jej umożliwi, m.in. to, że na jednym baku autobus przejechałby nawet  800 kilometrów, czyli tyle, ile przejeżdżają pojazdy z klasycznym paliwem.